Gizarte likidoa, batzuetan modernitate likidoa ere deitua, Zigmunt Bauman poloniar soziologoak (1925-2017) garatutako kontzeptua da, XX. mendearen bukaeratik Mendebaldeko gizarteen joera azaltzeko. Haren arabera, egungo gizarteak likidoak dira, printzipio, balio, instituzio eta egoera egonkor eta finkorik gabekoak diren zentzuan, kontsolidatu auretik dena aldatzen baita etengabe, lidikoek erakusten duten jariakortasunaren antzera. Kontzeptua pertsonen arteko harremanetara ere zabaltzen da, ezkontzaren eta epeluzeko harreman sentimentalen gainbeherarekin, harreman arin eta "likidoekin" ordezteko. Horren ondorioak larriak lirateke, subjektuak erreferentziarik gabeko gizarte bateean bizitzera kondenaturik legokeelako horrela, etengabe egoera berrietara moldatuz eta arriskuei behin eta berriz aurre eginez, errutinek sortzen duten erro sendo eta ziurrak suntsituz. Lan prekarietateak eta kontsumismoak ere gizarte likido hori izango luke kausa oinarritik, eta berrikuntza, etengabeko hobekuntza, lehiakortasuna eta enpresaritzako egungo beste mito batzuk ere horren erakusgarri lirateke.
Erabili ezazu galdetegi hau artikulu eskaera bat bidaltzeko. Lehenbailehen osatzen saiatuko gara.
Gure azken edukien berri jaso nahi baduzu zure email helbidean, egin zaitez harpidedun hurrengo galdetegi hontan.
